نسیم صبح شاید ازبرای

بوسه بر گلبرگ

می آردکلام مهربانی را      

             ومی آیدخرامان درمیان باغ

می خندد بروی شانه های باد                       

ومی ساید لبانش را بروی گونه نسرین

نوازش میکندمریم

ومی بوید اقاقی را